Deze bijdrage behandelt artikel 4:184 lid 3 BW, dat gaat over het verhaal op een uitkering uit een nalatenschap, welke uitkering terechtkomt in het eigen vermogen van een erfgenaam die de nalatenschap beneficiair heeft aanvaard. Ingegaan wordt onder meer op de aanleiding, de noodzaak en de gevolgen van (de invoering van) die bepaling, alsmede op de vraag wat er eigenlijk met ‘uitkeringen’ wordt bedoeld en of de bepaling ook werkt gedurende een bewind of hangende een voorwaarde.

Deze bijdrage gaat over diverse aspecten van de erfrechtelijke betalingsregeling in artikel 4:5 BW. Er moet bijvoorbeeld sprake zijn van ‘gewichtige redenen’ voordat de rechter een verzoek om een betalingsregeling toewijst. Uit de schaarse jurisprudentie blijkt echter dat de rechter niet al te scheutig is met deze ‘reddingsboei’. De auteur maakt ook een kort uitstapje naar aanverwante bepalingen in onder andere het huwelijksvermogensrecht.

In deze bijdrage gaat de auteur in op de civielrechtelijke uitspraken over de status van het concepttestament dat niet vóór overlijden werd gepasseerd. Een van die zaken betreft de overleden straatfotograaf Theo Niekus. Naar aanleiding van een petitie van de Stichting Theo Niekus zijn er Kamervragen gesteld over uitzondering op de nietigheid van artikel 4:109 BW als er sprake is van een concepttestament. Ook stelt de auteur de rol van de notaris ter discussie: moet deze spreken of zwijgen over het concepttestament van erflater?