Zoals bekend heeft de Projectgroep medische deskundigen in de rechtspleging van de Vrije Universiteit in samenwerking met de Interdisciplinaire Werkgroep Medische Deskundigen (IWMD) een studiemodel ontwikkeld voor de vraagstelling bij medische expertises over het causaal verband bij ongevallen. Dit model is bekend geworden als ‘de IWMD-vraagstelling’ en heeft ruime navolging gekregen in de praktijk. Daardoor levert de vraagstelling aan de deskundige veel minder problemen op dan voorheen. Onlangs zag het concept van een nieuwe versie (maart 2009) het licht. Ook dit concept heeft al zijn weg naar de praktijk gevonden. Zoals haar benaming aangeeft, ziet deze vraagstelling op de situatie waarin vaststaat dat de benadeelde een ongeval is overkomen, maar waar ter discussie staat wat daarvan de gevolgen zijn.

Steeds wanneer een letselschadeslachtoffer ook werknemer is, krijgt hij tegelijkertijd te maken met de schadebeperkingsplicht uit het aansprakelijkheidsrecht en de re-integratieverplichtingen uit het arbeidsrecht. Inhoudelijk komen deze verplichtingen echter niet overeen. De verschillende verplichtingen kennen een eigen context. In deze bijdrage wordt besproken wat de betekenis is van de re-integratieverplichtingen voor de schadebeperkingsplicht, en omgekeerd. Hierbij ligt de focus op de arbeidsrechtelijke verplichting om ‘passende arbeid’ te verrichten.

In dit artikel wordt ingegaan op het rapport ‘Slachtoffers en aansprakelijkheid’ en op de behandeling van het wetsvoorstel affectieschade in de Eerste Kamer naar aanleiding van het rapport. Tot slot zal worden stilgestaan bij een aantal vraagpunten. Alvorens hierop in te gaan, zal allereerst kort de achtergrond en de lange historie van het wetsvoorstel affectieschade worden besproken.

Het bedrijf M/V Communicatie (hierna: M/VC) organiseert eens per kwartaal op vrijdagmiddag na werktijd een ontspanningsactiviteit voor de ongeveer vijftien medewerkers. De personeelsleden stellen om de beurt een activiteit voor. De directeur dient toestemming te geven voordat de activiteit plaatsvindt.Onderdeel van de activiteit die op deze wijze op vrijdag 1 februari 2002 plaatsvindt, is een workshop dansen op rollerskates in de marmeren hal van M/VC. Twee professionele rollerskaters, ingehuurd door M/VC, geven de workshop en nemen rolschaatsen mee.Een werkneemster van M/VC, toentertijd 47 jaar, werkt niet op vrijdag, maar komt wel naar de activiteit op 1 februari 2002. In de daarvoor bestemde kantoorruimte met vloerbedekking trekt zij de rollerskates aan. De workshop was nog niet begonnen. De medewerkers van het ingehuurde bedrijf waren nog bezig met de muziekinstallatie. De werkneemster gaat wel vast op de rollerskates van de kantoorruimte naar de marmeren hal en komt daar op zeker moment, voor aanvang van de workshop, ten val en breekt haar linkerpols.Voor het ongeval en de gevolgen ervan stelt zij M/VC aansprakelijk, primair op grond van artikel 7:658 BW en subsidiair op grond van artikel 7:611 BW, dan wel artikel 6:162 jo. art. 6:76 BW. Zij stelt het door M/VC ingehuurde rollerskatebedrijf niet aansprakelijk.

Artikel 6:108 BW lijkt op het eerste gezicht een duidelijke, limitatieve omschrijving te geven van de kring van vorderingsgerechtigden en van hun vorderingsrechten (gederfd levensonderhoud en de kosten van lijkbezorging). Echter, schijn bedriegt.Zelfs in op het eerste gezicht eenvoudige en veelvoorkomende situaties blijkt aan de hand van de wet vaak geen eenduidig antwoord te kunnen worden gegeven op de vraag hoe de schade wegens gederfd levensonderhoud vastgesteld moet worden. En zelfs over de vraag wat onder kosten van lijkbezorging moet worden verstaan, bestaat nog steeds geen overeenstemming.Bij de vaststelling van de schade leidt dat tot langdurige en daarmee voor de nabestaanden emotioneel belastende discussies over gecompliceerde vraagstukken zoals onder meer de behoeftigheid, abstracte of concrete schadebenadering en de wijze van verrekening van uitkeringen uit sommen- en levensverzekeringen, enzovoort.

In Actualiteiten wordt verslag uitgebracht van actuele ontwikkelingen.