Bestuurdersaansprakelijkheid is nog altijd een evoluerend onderwerp dat raakt aan verschillende rechtsgebieden. Hoewel de vaste lijn in rechtspraak relevant is voor de bestuurdersaansprakelijkheidstoets, zijn er ook andere ontwikkelingen die bestuurders in ogenschouw moeten nemen. Zo stelde de Europese Commissie recent een nieuwe insolventierichtlijn voor met daarin de (nieuwe) verplichting van bestuurders om binnen drie maanden nadat zij ervan op de hoogte zijn of redelijkerwijs konden weten dat de rechtspersoon insolvent is, een insolventieaangifte te doen. De richtlijn is nog erg onduidelijk en de vraag kan worden gesteld of de aangifteplicht voor bestuurders wel wenselijk en in het belang van schuldeisers is.

Institutionele beleggers spelen met hun aandeelhoudersrechten en kapitaalallocatie een belangrijke rol bij het bewegen van vennootschappen richting duurzaamheid (ESG), maar er zijn zorgen over greenwashing door grote Amerikaanse vermogensbeheerders. Europese institutionele beleggers daarentegen hebben verscheidene belangen om duurzaamheid te bevorderen. Europa heeft met onder andere de SFDR, de Taxonomieverordening, de CSRD en de wijzigingen van de Gedelegeerde MiFID II-Verordening een complex regelgevingskader ontwikkeld dat zich richt op transparante en consistente duurzaamheidsinformatie om ESG-beleggingen makkelijker te maken en greenwashing tegen te gaan, al ligt het gevaar van green-bleaching op de loer. Ook de VS richt zich op openbaarmakingsvereisten, maar daar spelen ook (politieke) discussies over de vraag of duurzaamheid überhaupt moet worden nagestreefd.

Op 1 januari 2022 is de herziene Governancecode Zorg (hierna: de herziene Code) ingevoerd en in mei 2022 is het Kader Goed Bestuur 2022 van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (hierna: het nieuwe Kader Goed Bestuur) gepubliceerd. Voorts is in september 2022 het Integraal Zorgakkoord (hierna: IZA) gesloten met het doel om de zorg voor de toekomst goed, toegankelijk en betaalbaar te houden. Daarbij zijn afspraken gemaakt tussen het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en een groot aantal partijen in de zorg. Ondertekenaars van het IZA zijn onder meer overkoepelende organisaties van ziekenhuizen, de geestelijke gezondheidszorg en de ouderenzorg. Deze afspraken strekken onder andere tot het bevorderen van samenwerking in de zorg. De auteurs pogen in dit artikel mede aan de hand van de herziene Code en het nieuwe Kader Goed Bestuur de volgende vragen te beantwoorden: (1) hoe kan binnen zorginstellingen een goede governance worden gewaarborgd; en (2) welke rol spelen compliance, strategie en risico­management daarbij? En naar aanleiding van het IZA: (3) wie is er verantwoordelijk voor de governance en compliance van een samenwerkingsverband in de zorg?

De afgelopen jaren heeft het gebruik van continuation funds in de private equity-markt een vlucht genomen. Bij een dergelijke transactie verkoopt een beheerder van een beleggingsinstelling de assets van die beleggingsinstelling aan een nieuwe door hem beheerde beleggings­instelling. Omdat de beheerder zowel namens de koper als namens de verkoper optreedt en er zich ook overigens diverse belangenverstrengelingen voordoen, gaan dit soort transacties met de nodige kritiek gepaard. In de praktijk zijn er diverse oplossingen om deze problemen het hoofd te bieden, maar voor een succesvolle transactie is een goed begrip vereist van de dynamiek en de belangen van de verschillende partijen. Het is daarom hoog tijd om de rol van verschillende stakeholders en het juridisch kader van continuation fund-transacties te bespreken.