Dit artikel behandelt de relevantie van een recent arrest van de Hoge Raad voor de mogelijkheid om conservatoir beslag te leggen voor niet opeisbare erfrechtelijke vorderingen van kinderen op de langstlevende. Dit conservatoir beslag kan in het bijzonder van belang zijn in de gevallen dat de niet opeisbaarheid niet wordt gerechtvaardigd door de ruim opgevatte verzorgingsbehoefte van de langstlevende.
De voorzieningenrechter dient het belang van het kind om de voldoening van zijn vordering zeker te stellen en het belang van de langstlevende om over het beslagen goed te kunnen beschikken, af te wegen. Hij dient praktisch om te gaan met het voorschrift dat na het beslag de eis in de hoofdzaak wordt ingesteld.

Slecht bewind over erfrechtelijke verkrijgingen van minderjarigen door ouders kan lange tijd verborgen blijven. De vraag is dan in hoeverre ouders jaren nadat een kind meerderjarig is geworden alsnog aansprakelijk gesteld kunnen worden voor de schade die uit het slechte bewind is voortgevloeid. Aan de hand van twee recente uitspraken wordt hierop nader ingegaan. Daarbij wordt tevens de rol van de kantonrechter als toezichthouder belicht.

Op 1 september 2016 is de Wet bescherming erfgenamen tegen schulden (Wet BETS) in werking getreden. Deze wet brengt onder meer met zich een wijziging van de aanvaardingsfictie van artikel 4:192 BW en de mogelijkheid aan de kantonrechter bescherming te vragen tegen onverwachte schulden. In deze bijdrage worden de gevolgen van de inwerkingtreding van deze wet besproken.