Op 14 juni 2010 is het Wetsvoorstel verplichte geestelijke gezondheidszorg naar de Tweede Kamer gestuurd. Dit wetsvoorstel maakt het mogelijk om verplichte zorg te verlenen aan personen die als gevolg van een psychische stoornis een aanzienlijk risico op ernstige schade voor zichzelf of anderen veroorzaken. Veldpartijen en belangenorganisaties zijn overwegend positief over de uitgangspunten van het wetsvoorstel. Het grootste kritiekpunt is het proces van besluitvorming, waarin een multidisciplinaire commissie adviseert en de rechter beslist. Uit een nadere analyse van het wetsvoorstel blijkt echter dat ook de rechtspositie van wilsonbekwame personen en minderjarigen nog sterk onderbelicht is gebleven.

In Nederland dient de Minister van VWS ervoor te zorgen dat er voldoende hennep wordt geteeld voor wetenschappelijk onderzoek naar de medische toepassing ervan of voor de productie van geneesmiddelen. Op basis van de wetsgeschiedenis, de correspondentie van de minister met de Kamer en toepasselijk internationaal recht wordt geconcludeerd dat deze zorgplicht niet alleen op de teelt ziet, maar ook een actieve ministeriële inbreng impliceert op het punt van bedoeld onderzoek en ten aanzien van de vraag wat ‘voldoende’ in de praktijk betekent. De uitvoeringspraktijk lijkt vooral gericht op teelt als uitsluitend voorwaardenscheppend instrument voor derden.

De commissie-Lemstra bespreekt in een tweetal rapporten het disfunctioneren van de Twentse neuroloog en de rol hierin van de diverse hierbij betrokken partijen. Deze zaak heeft tot veel politieke en media-aandacht geleid vanwege het langdurige karakter van het disfunctioneren, het bewust stilhouden hiervan en de ernstige schade voor patiënten. De commissie doet vele waardevolle aanbevelingen hoe een dergelijk disfunctioneren zou kunnen worden voorkomen. Deze aanbevelingen worden in dit artikel besproken. Maar ook is er aandacht voor hetgeen de commissie liet liggen. Belangrijke winst is dat de commissie voorstelt de medisch manager te introduceren die aan de hand van specifieke toetsingscriteria de specialisten van zijn vakgroep beoordeelt. Dit en andere items moeten in de modelovereenkomst ziekenhuis-medisch specialist een plek krijgen.

In deze kroniek wordt de toepassing van de Mededingingswet in de zorgsector in 2010 besproken. Het accent ligt op beslissingen van de NMa op het gebied van concentratiecontrole. Daarbij wordt veel aandacht geschonken aan hoe de NMa relevante markten afbakent en de effecten op de mededinging beoordeelt. Tevens komt de handhaving van het kartelverbod aan de orde en wordt kort ingegaan op nieuwe beleidsregels.

Vergunning THI’s; voorgenomen afwijzing bezwaar door Minister van VWS; weigering vergunning op grond van gehanteerde norm onmiskenbaar onrechtmatig; volksgezondheid niet in geding; besluit onrechtmatig: schorsing besluit waarin vergunning is geweigerd.

Niet-horizontale concentratie ambulancedienst en ziekenhuis; geen beperking mededinging; geen marktafscherming; geen mogelijkheid en geen prikkel om toestroom van patiënten naar concurrerende ziekenhuizen te beïnvloeden; totale effect op daadwerkelijke mededinging voor concurrenten vermoedelijk gering: beroep ongegrond.

Onrechtmatig handelen jegens UMC St Radboud c.s. door publicaties op de website van gedaagde; ernstige beschuldigingen in grove bewoordingen zonder enig objectief bewijs: gebod tot verwijdering van de betreffende publicaties en gebod tot rectificatie.

Niet verlengen zorgovereenkomst; tweede audit; verzekeraar; fysiotherapeut.

Medisch zinloos handelen; nabestaande wenst (namens patiënt) voortzetting behandeling; medisch beroepsbeoefenaar is aangewezen persoon om over zinloosheid medisch handelen te oordelen: vordering toegewezen.

Bespreking van het boek Mr. C. Asser’s handleiding tot de beoefening van het Nederlands burgerlijk recht. 7-IV. Bijzondere overeenkomsten van T.F.E. Tjong Tjin Tai.