De vernieuwde Kaderrichtlijn Afvalstoffen verscheen eind 2008 in het Europese publicatieblad. Vijf jaar na dato kan aan de hand van de rechtspraak over het begrip afvalstof en de in de richtlijn opgenomen uitzonderingen de balans worden opgemaakt: is het met de nieuwe richtlijn in de hand inderdaad makkelijker geworden om afvalstoffen van (secundaire) grondstoffen te onderscheiden? De conclusie is dat dit maar zeer ten dele is gelukt, en dat het nog steeds vooral aan de rechter is om de scherpe randjes van het afvalstoffenbegrip weg te vijlen. Wel lijkt het zo dat het begrip afvalstof anno 2014 minder ruim is dan in 2000 na het arrest ARCO Chemie misschien nog werd gedacht.

In deze bijdrage wordt de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak over de uitbreiding van het dierenpensioen in Grolloo besproken en vergeleken met enkele andere uitspraken over ontheffingen opgenomen in provinciale verordeningen in relatie tot artikel 4.1a van de Wet ruimtelijke ordening. Bekeken wordt hoe de verschillende provincies omgaan met de gevolgen van de uitspraak voor provinciale verordeningen en hoe de relatie tussen de ontheffing en artikel 4.1a van de Wro in de Omgevingswet vorm wordt gegeven.

Bij koninklijk besluit van 16 mei 2014 (Stb. 2014, 174) zijn enkele wijzigingen aangebracht in zowel het Besluit algemene regels ruimtelijke ordening (Barro) als het Besluit ruimtelijke ordening (Bro). Aanleiding voor de wijziging in het Bro zijn klachten van (groot)winkelbedrijven dat provincies en gemeenten in de praktijk economische voorwaarden stellen, zoals economische behoefte en marktvraag, aan de vaststelling van bestemmingsplannen, die strijdig zijn met het verbod van artikel 14, aanhef en onder 5, van de Dienstenrichtlijn. Naar verluidt heeft de Europese Commissie aan de regering vragen gesteld over het Nederlandse (ruimtelijke) detailhandelsbeleid. De wijzigingen in het Barro hebben geen betrekking op de Dienstenrichtlijn en blijven in deze bijdrage onbesproken.