In de zaak Josemans staat in de kern de beperking van de toegang tot Maastrichtse coffeeshops voor bezoekers die woonachtig zijn in andere EU-lidstaten ter discussie. Mogen met een beroep op een publiek belang Unieburgers uit andere lidstaten geweigerd worden in coffeeshops? Of forceert het vrijegoederenverkeer dan wel het vrijedienstenverkeer een recht op toegang tot coffeeshops? En is het bijzondere karakter van de verkoop van softdrugs van belang voor de toepasselijkheid van het Unierecht?

Het recente arrest van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in de zaak M.S.S./België en Griekenland heeft gevolgen voor de toepassing van het interstatelijk vertrouwensbeginsel. Lidstaten kunnen niet langer automatisch aannemen dat een andere lidstaat de verdragsverplichtingen in het kader van de Dublinverordening nakomt bij het overdragen van een asielzoeker aan een andere lidstaat. In dit artikel wordt ingegaan op de gevolgen van dit arrest voor de toepassing van het interstatelijk vertrouwensbeginsel. Hierbij wordt ook ingegaan op de implicaties van dit arrest voor het Europees Aanhoudingsbevel, waarin het interstatelijk vertrouwensbeginsel ook een prominente rol speelt.EHRM 21 januari 2011, nr. 30696/09 (M.S.S./België en Griekenland)

Op 20 december 2010 is Verordening Rome III vastgesteld. In deze verordening is het toepasselijk recht op de echtscheiding geregeld. De verordening is tot stand gekomen via de procedure tot nauwere samenwerking en zal voor veertien EU-landen in werking treden op 21 juni 2012. Nederland behoort niet tot de deelnemende landen en zal waarschijnlijk niet van de mogelijkheid gebruik maken zich aan te sluiten. Voor de Nederlandse rechter zal de verordening slechts in een zeer beperkt aantal gevallen relevant zijn. Dit ligt anders voor de Nederlandse advocaat met een internationale familierechtpraktijk.Verordening (EU) nr. 1259/2010 van de Raad van 20 december 2010 tot nauwere samenwerking op het gebied van het toepasselijke recht inzake echtscheiding en scheiding van tafel en bed, Pb. EU 2010, L 343/10.

Met de comitologieverordening wordt uitvoering gegeven aan artikel 291 VWEU. Het Verdrag van Lissabon herschikte de wijze waarop EU-wetgeving geïmplementeerd wordt. In deze bijdrage worden de relevante bepalingen in het primair recht beschouwd en wordt de comitologieverordening onder de loep genomen. Hoewel de verordening een wezenlijke hervorming doorvoert, is deze niet zo drastisch als mogelijk is onder de nieuwe bepalingen van het Verdrag. Voor een definitieve evaluatie is het wachten op de praktijk na de inwerkingtreding van de verordening. Duidelijk is alvast dat ook het Hof van Justitie zich over een aantal onduidelijkheden in de verordening en het Verdrag zal moeten uitspreken.

In deze kroniek wordt vooral aandacht besteed aan de arresten van het Hof van Justitie over gelijke behandeling van mannen en vrouwen bij de arbeid en het aanbod van goederen en diensten, zwangerschap en beloning en bescherming tegen ontslag, ouderschapsverlof en leeftijdsdiscriminatie. Het Hof van Justitie heeft nationale bepalingen soms rechtstreeks getoetst aan het Handvest van de Grondrechten. Een bepaling van Richtlijn 2004/113/EG is ongeldig verklaard. De positie van zelfstandigen is enigszins versterkt met de inwerkingtreding van Richtlijn 2010/41/EU, hetzelfde geldt voor degenen die ouderschapsverlof willen opnemen (Richtlijn 2010/18/EU). Twee dossiers – wijzigingsvoorstellen voor de Kaderrichtlijn 2000/78/EG en de Zwangerschapsrichtlijn 92/85/EG zijn nog steeds aanhangig.

In Agenda worden lezingen, conferenties en andere evenementen aangekondigd.