Met wetsvoorstel 33 135 wil de regering (nog) niet de hele Crisis- en herstelwet permanent maken, maar wel belangrijke delen ervan. Bovendien beoogt zij met het wetsvoorstel enkele ‘quick wins’. De Raad van State maakt gehakt van het voorstel, maar daar trekt de regering zich maar ten dele iets van aan. De Kamercommissie voor Infrastructuur en Milieu belegt een rondetafelgesprek met enkele (juridische) deskundigen en lobbyisten. Voor de Kamerleden van de coalitie is dit niet zozeer een gesprek, als wel een aflaat: het wordt voor de (juridische) deskundigen praten tegen dovemansoren. Intussen davert de wetgevingstrein door zonder dat de Haagse meerderheid zich houdt aan de eigen regels, zoals de Aanwijzingen voor de regelgeving, en aan beleidsvoornemens tot terughoudendheid met wetgeving, deregulering enzovoort en tot meer nadruk op de kwaliteit van de uitvoering.

Het kabinet gaat het omgevingsrecht regelen in één wet: de Omgevingswet. De hoofdlijnen van het voorgenomen stelsel worden besproken tegen de achtergrond van het denken over de samenhang van het omgevingsrecht, het constitutionele en Europese recht, de bestuurlijke organisatie en de geschiedenis van het omgevingsrecht. Aan de orde komen in het bijzonder de reikwijdte, de doelstellingen, de normen, de positie van de gemeente, de besluitfiguren (het projectbesluit en de omgevingsvergunning) en ook de omgevingsverordening als opvolger van het bestemmingsplan. Behalve enkele onbeantwoorde vragen tekent zich ook een samenhangend stelsel van omgevingsrecht af.

Door de Wet natuur zal het natuurbeschermingsrecht zowel inhoudelijk als procedureel wijzigen. De Natuurbeschermingswet 1998, de Flora- en faunawet en de Boswet worden samengevoegd. In deze bijdrage wordt ingegaan op het ontwerpwetsvoorstel en worden de belangrijkste verschillen tussen het huidige en voorgestelde regime beschreven. Het ontwerpwetsvoorstel sluit nauw aan bij de Vogel- en de Habitatrichtlijn. Nationale koppen worden zo veel mogelijk verwijderd. Gebiedsbescherming, soortenbescherming en houtopstanden hebben elk, in afzonderlijke hoofdstukken, een eigen toetsingskader. Daarnaast zullen de taken en bevoegdheden in beginsel bij de provincies worden gelegd.