Met ingang van 2021 is Boek 2 van het Burgerlijk Wetboek (BW) zoals dat geldt in Curaçao gewijzigd (PB 2020, nr. 163). Een van de gevolgen van die wetswijziging is dat het voor naamloze vennootschappen in Curaçao niet meer mogelijk is om toonderaandelen uit te geven. Ook de naamloze vennootschap kan zodoende sinds 2021 enkel nog aandelen op naam uitgeven.
Deze wetswijziging heeft gevolgen voor de houders van toonderaandelen. Het overgangsrecht dat met deze wetswijziging van kracht is geworden, regelt wat toonderaandeelhouders moeten doen om te voorkomen dat zij geen rechten meer kunnen uitoefenen op basis van hun aandelenbelang. Toonderaandelen dienen te worden omgezet in aandelen op naam. Blijkens het gewijzigde Curaçaose Boek 2 BW en het daarbij behorende overgangsrecht geldt voor deze omzetting geen termijn. Dit artikel gaat daarover.

Voor deelname aan het verkeer geldt een verplichte WA-verzekering. De auteur bespreekt de nadelen en risico’s die aan het (verzekeringsrechtelijk) vergoedingssysteem op basis van het aansprakelijkheidsrecht verbonden zijn. Zij gaat daarbij in op de extra risico’s die deelname aan het verkeer op Curaçao met zich meebrengt, waar een (niet onaanzienlijk) deel van de weggebruikers de verzekeringsplicht niet naleeft en waar geen Waarborgfonds is ingesteld. Zij brengt daarnaast een alternatief voor afwikkeling van schade in het verkeer in kaart, te weten de mogelijkheid van invoering van een zogenoemde directe verkeersverzekering. Bij dat gekozen systeem vindt vergoeding van schade niet plaats langs de band van het aansprakelijkheidsrecht en de aansprakelijkheidsverzekering, maar leidt een gebeurtenis in het verkeer tot een uitkering onder de eigen, directe (eveneens: wettelijk verplichte) verzekering.

Aruba kent een oude Bouw- en woningverordening (B&WVo). Die is in de loop der tijd op onderdelen aangepast, maar een ingrijpende wijziging vond pas in 2021 plaats met diverse uitvoeringsbesluiten daarna. Dit artikel richt zich op een specifiek besluit en wel het Bouw- en sloopbesluit I, dat recentelijk van kracht is geworden (AB 2023, nr. 40). Het is namelijk mijn mening dat dit besluit een wetgevingstechnische fout kent die, als dit zo is, een voor de burger beoogde ingrijpende negatieve wijziging van het rechtsbeschermende artikel 59 B&WVo, vooralsnog tenietdoet. In een recente voorlopige voorzieningsuitspraak (vovo) ziet de Lar-rechter in eerste aanleg dit niet zo en is wel de mening toegedaan dat met de inwerkingtreding van het Bouw- en sloopbesluit I artikel 59 B&WVo ingetrokken is. Ik tracht deze mening in deze bijdrage te ontkrachten.