Voorafgaand aan de benoeming van ministers (en staatssecretarissen in Nederland) van de landen in het Koninkrijk der Nederlanden vindt er een toetsing van de benoembaarheid plaats. Deze toetsing, ook wel aangeduid als screening, is in de afzonderlijke landen verschillend geregeld. De auteur bespreekt de overeenkomsten en verschillen van de screening die allen als doel hebben de integriteit van het bestuur in het Koninkrijk te waarborgen. De revue passeren aldus de wijze van benoeming van ministers, de vastlegging van de toetsing (variërend van een schrijven van de minister-president aan de Tweede Kamer tot een wet in formele zin in Curacao en Sint Maarten), de legaliteit van de verschillende regelingen maar ook de feitelijk uit te voeren onderzoeken en daaraan te verbinden conclusies. Afgesloten wordt met een aanbeveling tot uniformering van de screening in het Koninkrijk.

De Landsverordening integriteit (kandidaat-)ministers heeft de pennen aan het schrijven gekregen. Want levert de in de landsverordening bedoelde schriftelijke mededeling van het niet voordragen voor benoeming een beschikking op in de zin van de Lar? Kan een minister inzake een dergelijke medeling bij de burgerlijke of bestuursrechtelijke rechter terecht? En zo ja, hoe zal deze rechter daarmee om moeten gaan? In deze bijdrage en de drie daaropvolgende bijdragen zijn dr. Martha LLM, prof. mr. Rogier en dr. mr. Sybesma hierover in discussie.

Reactie op het artikel van dr. R.S.J. Martha LLM over de ministerbenoeming als een voor beroep vatbare beschikking.

Repliek van dr. R.S.J. Martha LLM op de reactie van dr. J. Sybesma en prof. mr. L.J.J. Rogier op zijn artikel over de ministerbenoeming als een voor beroep vatbare beschikking.

Reactie op de repliek van dr. R.S.J. Martha LLM.

Er zijn dermate veel voorbeelden in de (staten)praktijk waarbij het milieu wordt opgeofferd voor economische groei dat de vraag rijst wat de juridische mogelijkheden zijn voor het toekennen van rechten aan de natuur. Onderzocht wordt wat deze rechten mogelijk inhouden, waarna dit wordt afgezet tegen de Natuurbeschermingsverordening van Aruba. Kunnen de belangen van de natuur (wereldwijd) beter behartigd worden als zij rechten heeft? Een universele verklaring van de rechten van de natuur leidt ertoe dat de natuur in alle situaties waarin zich (grensoverschrijdende) milieuschade voordoet voor haar rechten kan opkomen.

De bestuurlijke organisatie van de Curaçaose overheid kent naast de klassieke bestuursorganen, als de raad van ministers en de individuele minister, ook entiteiten die op afstand zijn geplaatst, zoals overheidsnv’s en overheidsstichtingen. Daarnaast kent de Staatsregeling van Curaçao sedert 2004 ook nog de mogelijkheid om openbare lichamen en zelfstandige bestuursorganen in te stellen. Vooral van deze laatste bestuursvorm, de zbo, wordt door de wetgever van Curaçao de laatste tijd veel gebruikgemaakt. In dit artikel wordt antwoord gegeven op wat precies een Curaçaose zbo is, waarbij nader wordt ingegaan op de diverse publiekrechtelijke entiteiten die lang voor 2004 werden ingesteld. Tevens komen aan de orde de bevoegdheden en verplichtingen die een zbo kent. Een en ander toegelicht aan de hand van een praktijkvoorbeeld, namelijk de Centrale Bank van Curaçao en Sint Maarten.