Wanneer is sprake van overuren, min-uren, opstarttijd, inlogtijd en uitwerktijd? Die vraag wordt in dit artikel beantwoord. Aan de hand van rechtspraak en wetgeving wordt stil gestaan bij deze verschillende begrippen. Vervolgens wordt ingegaan op de vraag wanneer de werknemer aanspraak kan maken op uitbetaling van overuren, opstarttijd, inlogtijd en uitwerktijd en wanneer min-uren mogen worden verrekend. De werkgever kan zich tegen vorderingen van werknemers verweren. Ook bij die formele en materiële verweren wordt in dit artikel stil gestaan. En ook hoe werkgevers mogelijke claims van werknemers kunnen voorkomen. De auteur geeft in dit artikel zowel adviezen aan werknemers en werkgevers en sluit af met een conclusie.

Sinds 1 juli 2015 wordt geen enkele opdrachtnemer meer beschermd door een preventieve beëindigingstoets. Recent hintte demissionair minister Van Gennip nog dat voor de keuze om alleen werknemers in dit kader te beschermen goede redenen bestaan. Die redenen blijken echter niet uit de wetsgeschiedenis. Is de wetgever destijds de BBA-opdrachtnemer simpelweg ‘vergeten’ en, zo ja, hoe problematisch is dat? En kan de metamorfose die het doel van het BBA heeft ondergaan, doorsijpelen naar de regeling inzake de opdracht (afdeling 7.7.1 BW)?

Naast het aanbieden van loon en reguliere emolumenten kan vanuit de werkgever de wens bestaan om het personeel en/of het management een extra ‘incentive’ te bieden. Dit kan bijvoorbeeld door een werknemer te laten deelnemen in een (cash en/of equity) participatieregeling. Komt het dienstverband ten einde, dan betekent dat veelal ook dat de participatie afgewikkeld moet worden, waarbij vaak een onderscheid wordt gemaakt tussen een ‘good’ leaver of ‘bad’ leaver vertrek. In dit artikel staan de auteurs stil bij de arbeidsrechtelijke aspecten die een rol kunnen spelen bij de (wijze van) afwikkeling van de participatieregeling in de context van ontslag, zoals het gesloten ontslag- en vergoedingenstelsel en het beginsel van goed werkgeverschap.