Dit artikel geeft een samenvatting van de bevindingen van de eerste evaluatie van de Wet verplichte ggz en de Wet zorg en dwang. Met betrekking tot de uitvoerbaarheid en implementatie van beide wetten is sprake van aanzienlijke problemen, die worden veroorzaakt door de inhoud van beide regelingen, maar ook door problemen in de praktijk. Er zijn vooralsnog geen of beperkte aanwijzingen dat beoogde doelstellingen, zoals reductie van dwang en versterking van de positie van de patiënt/cliënt, daadwerkelijk worden gerealiseerd. In totaal worden op basis van de evaluatie zeventig aanbevelingen voor verbetering gedaan, waarvan een selectie in dit artikel wordt besproken.

Van medische beroepsbeoefenaars wordt verwacht dat zij zich professioneel gedragen, zowel in de fysieke als in de onlinewereld. Deze bijdrage gaat in op de jurisprudentie van de tuchtcolleges voor de gezondheidszorg waarin het gedrag van beroepsbeoefenaars op sociale media een rol speelde. Uit deze uitspraken worden lessen voor de medische praktijk getrokken.

De centrale opleidingscommissie (COC) in de opleidingsziekenhuizen kreeg de laatste jaren een steeds belangrijkere rol in het kwaliteitstoezicht op de medische vervolgopleidingen en in het bemiddelen bij opleidingsgeschillen tussen artsen en hun opleiders. Hoe vervult de COC haar bemiddelingsrol en hoe valt deze te verenigen met de rol van kwaliteitsbewaker? We deden hiertoe een uitvraag over hoe de COC’s de bemiddelingsrol invullen binnen de UMC’s. De COC’s vullen deze rol verschillend in: zowel remediërend, mediërend als adviserend. Doordat de COC de opleidingskwaliteit bewaakt en de opleider met wie het geschil is, lid is van de COC, zijn de bij bemiddeling betrokken COC-leden mogelijk onvoldoende onafhankelijk. Het bevorderen van onafhankelijkheid van de bemiddelaar kan mogelijk de kwaliteit van de bemiddeling bevorderen.

De regering heeft de mogelijkheid van cassatie in het belang der wet tegen oordelen van RTE’s verworpen. In dit artikel wordt de suggestie gedaan om RTE’s prejudiciële vragen te laten stellen aan de Hoge Raad. Dit om alsnog te voorzien in de behoefte aan meer rechtszekerheid bij de uitleg van de Wtl.

In deze kroniek worden in het kort de belangrijkste gepubliceerde uitspraken in civiele medische aansprakelijkheid besproken in de periode van 15 juni 2019 tot 1 september 2022. Daarbij wordt eerst ingegaan op de diverse gronden waarop de aansprakelijkheid van de hulpverlener kan worden gebaseerd. Voorts wordt ingegaan op de jurisprudentie met betrekking tot COVID-19, productaansprakelijkheid en het causaal verband. Andere uitspraken die in de kroniek worden besproken hebben betrekking op: het recht op inzage in het medisch dossier door nabestaanden en het inzagerecht op grond van de AVG.