In een redactioneel artikel geeft de redactie een toelichting op het tijdschriftnummer in kwestie.

De reactie van de Nederlandse overheid ten aanzien van acties van politiek geweld en terrorisme is in een periode van 40 jaar 180 graden omgeslagen. Waar de overheid ten tijde van de – bloedige – Molukse acties in de jaren zeventig en tachtig nog expliciet koos voor een terughoudende aanpak zonder speciale terrorismewetgeving is sinds 2001 onder invloed van de dreiging van het catastrofale terrorisme het strafrechtelijk instrumentarium aanzienlijk uitgebreid met antiterrorismewetgeving. In dit artikel zullen beide reacties worden beschreven en zal tevens worden ingegaan op wat we op basis van lessen uit het verleden en het heden aan advies kunnen meegeven aan toekomstige wet- en beleidsmakers.

Naar aanleiding van de uitspraak van de Grote Kamer van het Europese Hof voor de rechten van de Mens, is de vraag gerezen of de advocaat voortaan bij het politieverhoor dient te worden toegelaten indien de verdachte dit wenst. Een analyse van deze zaak leidt tot de conclusie dat dit niet het geval is. Wel heeft de verdachte het recht zo snel mogelijk na zijn arrestatie een advocaat te raadplegen. Ook blijkt uit de uitspraak dat verklaringen die een verdachte in het vooronderzoek heeft afgelegd zonder een advocaat te kunnen raadplegen, in beginsel niet als bewijsmiddel kunnen worden gebruikt. De uitspraak zal dus ook gevolgen (moeten) hebben voor de Nederlandse rechtspraktijk.

In een open brief uiten jeugdrechtadvocaten hun zorgen over de ontwikkelingen in het jeugdrecht en het functioneren van jeugdzorg in brede zin.

Inzicht in de rechterlijke straftoemetingsbeslissing is belangrijk voor de verdachte en de legitimiteit van het strafsysteem. Er is veel aandacht voor verbetering van de schriftelijke strafmotivering, maar niet voor de mondelinge. Maakt de rechter daarin wel duidelijk waarom hij een bepaalde straf oplegt?Na observatie van 86 politierechterzaken bleken factoren zoals geslacht, leeftijd, werksituatie en recidiverisico vaak wel ter zitting besproken te worden, maar niet (of zelden) terug te komen in de mondelinge motivering van de rechter. De rechter informeert dus vaak wel naar de omstandigheden van de verdachte, maar wat hij nu uiteindelijk met deze informatie doet, blijft onduidelijk.

In een column geeft een redacteur of auteur zijn of haar visie op een bepaald onderwerp.