Bij een internationale zakelijke borgstelling kan het toestemmingsvereiste van art. 1:88 lid 1 sub c BW voor complicaties zorgen. De argeloze rechtstoepasser belandt in een labyrint van wettelijke regels, EU-verordeningsrecht en opvolgende regimes. De niet-handelende echtgenoot wordt vervolgens niet adequaat beschermd: buitenlandse schuldeisers kunnen zich eenvoudig op de goede trouw beroepen. Auteurs kraken op dit punt een kritische noot.

De Hoge Raad oordeelt dat banken, op grond van de zorgplicht tegenover derden, onder omstandigheden een betaalrekening aan ondernemingen moeten verstrekken . Afgevraagd wordt of dit past binnen het terughoudende karakter van voornoemde zorgplicht, en of ondernemingen die veel contant geld gebruiken daarbij gebaat zijn zonder dat zij kunnen afstorten.

In de discussie over de verdeling van de opbrengst in faillissement wordt door sommige wetenschappers en politici aangevoerd dat banken ca. 90% van deze opbrengst krijgen, maar is dit juist? De auteurs tonen aan dat de daadwerkelijke opbrengsten voor banken lager liggen en sterk variëren. Zij onderzoeken wat de effecten van andere verdelingsregels voor kredietverlening zouden zijn.

Om de grensoverschrijdende distributie van beleggingsinstellingen te bevorderen, stelt de Europese regelgever de pre-marketingfase onder toezicht. Het toezicht op pre-marketing verduidelijkt tevens wat onder marketing wordt verstaan. Deze nieuwe regelgeving raakt het begrip aanbieden van deelnemingsrechten in de Wft. Richtlijnconforme uitleg leidt ertoe dat dit aanbieden de uitnodiging tot het doen van een aanbod omvat.