Het proefschrift van D.J.Y. Hamwijk, Publicity in Secured Transactions, is een belangrijke bijdrage aan het leerstuk van het publiciteitsvereiste bij zekerheidsrechten. Het levert niet enkel nieuwe inzichten aan die van belang zijn voor de Nederlandse discussie over de wenselijkheid van de invoering van een pandregister, maar draagt tevens bij aan het huidige internationale debat over de toekomst van de zekerheden in Europa.

In welke omstandigheden kan een beroep worden gedaan op de eerder door de wederpartij opgewekte schijn? Ermers onderzocht hoe het Engelse leerstuk van ‘estoppel’ als inspiratiebron kan dienen voor het Nederlandse recht.

In het proefschrift van Irene Visser staat de vraag centraal hoe bij de executoriale verkoop van onroerende zaken (met name woningen) door de hypotheekhouder een zo hoog mogelijke netto-opbrengst kan worden behaald. Zowel de regelgeving als de positie van de notaris, de hypotheekhouder en overige betrokkenen komt aan bod.

De afgelopen decennia heeft erfpacht zich ontwikkeld tot een figuur die door veelal private partijen wordt gebruikt om specifieke doelstellingen te bewerkstelligen. Een dergelijk gebruik vraagt om een hoge mate van flexibiliteit van individuele erfpachtrechten. Vonck onderzocht in zijn breed georiënteerde dissertatie de verschillende (on)mogelijkheden rondom deze flexibiliteit.

Tegen de achtergrond van de druk op de rechtspraak om efficiënter te werken wordt het proefschrift van M.W. Knigge over de procesovereenkomst besproken. De auteur deelt de conclusie van Knigge dat de vrijheid van partijen om de civiele procedure vorm te geven zeer beperkt is. Verrassend is die conclusie niet.

Een interessant en moedig boek om het veelkoppige monster van de redelijkheid en billijkheid en de omstandigheden die de werking ervan beïnvloeden, beter in de greep te krijgen.

Het proefschrift Softwarebetrekkingen van E.D.C. Neppelenbroek is een waardevolle aanvulling op de bestaande literatuur over de juridische kwalificatie van software en de juridische betrekkingen tussen auteur, verkrijger en derden.

R.J. van der Weijden heeft een uitstekend dogmatisch proefschrift over de pauliana geschreven. Zijn vraagstelling en methode zijn helder en consequent. Op een aantal punten neemt hij stellingen in die ik aanvechtbaar acht, maar dat is inherent aan het juridisch discours.