De kabinetsformatie die volgde op de Kamerverkiezingen van 17 maart 2021 brak alle records. Uiteindelijk trad pas na 299 dagen het kabinet-Rutte IV aan. Dat is overigens geen internationaal record. Dat staat nog steeds op naam van de Belgen, die pas 541 dagen na de parlementsverkiezingen van 13 juni 2010 een nieuwe federale ministersploeg, geleid door Elio Di Rupo, zagen aantreden. Na de verkiezingen van 26 mei 2019 volgde trouwens een nieuwe Belgische recordpoging, die ternauwernood mislukte: na 494 dagen werd het kabinet-De Croo beëdigd. De Belgen kunnen ter verdediging van hun lange formaties wijzen op de uiterst gecompliceerde federale structuur van hun land, een moeilijkheid die nog eens wordt versterkt doordat de Belgische kiezer recent regelmatig een partij de grootste maakt, die uit is op uiteenvallen van de federatie (N-VA). Dat excuus heeft de Nederlandse politiek niet.

Eind december 2021 bracht de Werkgroep Versterking functies Tweede Kamer een rapport uit. Zij komt daarin met interessante ideeën over de medewetgevende, controlerende en vertegenwoordigende functie van de Tweede Kamer. Deze bijdrage gaat alleen over de aanbevelingen van de Werkgroep inzake de medewetgevende functie. Nog concreter gaat het over de voorbereidingsfase van de wetgevingsprocedure in de Tweede Kamer. De Werkgroep Versterking functies Tweede Kamer (hierna: de Werkgroep) komt op dit punt tot de stellingname dat er meer aandacht moet komen voor wetgeving.

Op 12 april jl. stemde de Tweede Kamer in met de ‘Wijziging van de Wet financiering politieke partijen in verband met de evaluatie van deze wet’ (hierna: de Evaluatiewet Wfpp). De aanleiding voor het wetsvoorstel was – hoewel niet expliciet in het wetsvoorstel weergegeven – meerledig. Van de zijde van Group of States against Corruption (GRECO) is telkenmale aangedrongen op duidelijke regels omtrent (transparante) partijfinanciering. Bovendien doen zich in de praktijk met enige regelmaat vragen voor over de aanvaardbaarheid van giften en buitenlandse financiering.

Op 16 juni jl. publiceerde de Raad van State op zijn website 125 adviezen van de Afdeling advisering. Een daarvan had betrekking op het wetsvoorstel ‘Met één stem meer keus’, dat strekt tot wijziging van het kiesstelsel. Het advies is ronduit vernietigend. Dit artikel bespreekt de kritiek van de Afdeling advisering van de Raad van State op het voorstel, met hier en daar een kritische kanttekening of aanvulling.

De stelling luidt: ‘De Wet open overheid is onwerkbaar voor (vooral kleine) decentrale overheden vanwege de omvang van de actieve informatieplicht.’
Cornelis van der Sluis is het met deze stelling (genuanceerd) eens.