Uit de rechtspraak anno 2016 volgt dat statuten objectief moeten worden uitgelegd, maar dat in uitzonderingsgevallen een meer subjectieve uitleg gerechtvaardigd kan zijn, indien partijen betrokken zijn geweest bij de totstandkoming van de statuten, in een contractuele verhouding staan of de redelijkheid en billijkheid in art. 2:8 BW dat eist.

In HR 15 april 2016, RvdW 2016/520 (Provincie Noord-Holland c.s./Gemeente Amsterdam) oordeelde de Hoge Raad dat een voor onbepaalde tijd gesloten duurovereenkomst naar de bedoeling van partijen niet-opzegbaar kan zijn. De uitspraak is in lijn met het arrest De Ronde Venen/Stedin uit 2011. Uit dat arrest viel al op te maken dat naar opvatting van de Hoge Raad uitleg van een duurovereenkomst soms tot de conclusie kan voeren dat deze blijkens de bedoelingen van partijen niet-opzegbaar is. Een overeengekomen niet-opzegbaarheid wordt evenwel begrensd door de redelijkheid en billijkheid.

De positie van derden in het contractenrecht heeft zich sterk ontwikkeld. Zo zijn door de rechtspraak bij samenhangende rechtsverhoudingen uitzonderingen op het relativiteitsbeginsel aangenomen. Samenhangende rechtsverhoudingen komen veel voor in het bouwcontractenrecht, waardoor problemen kunnen ontstaan bij het vestigen van aansprakelijkheid. Mogelijk biedt de contractengroep als overkoepelend juridisch kader voordelen voor de regulering van samenhangende rechtsverhoudingen in het bouwcontractenrecht.

Dit artikel gaat in op de vraag hoe ver de bijzondere zorgplicht van de bank strekt bij het aangaan van een particuliere borgtocht. Moet de bank de draagkracht van de borg onderzoeken? En moet de bank de borg informeren over de financiële toestand van de hoofdschuldenaar?