In deze recensie wordt het proefschrift Vernietiging van overeenkomsten op grond van laesio enormis, dwaling of misbruik van omstandigheden van Igor van Loo besproken. De recensent heeft waardering voor de gedurfde visie van Van Loo ten aanzien van de rol van nadeel c.q. gelijkwaardigheid van prestaties in het contractenrecht, maar plaatst kritische kanttekeningen vanuit methodologisch en juridisch-dogmatisch perspectief.

Het proefschrift van Diamant behandelt hoe de Europese Collateral Richtlijn financiëlezekerheidsarrangementen een juridische infrastructuur heeft geboden. Vermogensrechtelijk is deze richtlijn van groot belang omdat hij noviteiten heeft geïntroduceerd in het nationale privaatrecht van alle in dit proefschrift onderzochte jurisdicties. Bovendien staan financiëlezekerheidsarrangementen volop in de schijnwerpers als ‘schaduwbankieren’.

In het proefschrift van mr. N. Lavrijssen worden sanerings- en liquidatiemaatregelen voor verzekeraars behandeld. De gevolgen van de vier beschikbare saneringsmaatregelen voor verzekeraars en het faillissement worden met elkaar vergeleken. Mr. Lavrijssen doet in haar proefschrift een aantal aanbevelingen. In deze bijdrage wordt een aantal van deze aanbevelingen nader besproken.

De richtlijn consumentenkoop heeft het wettelijk vermoeden ingevoerd dat een gebrek aan conformiteit dat binnen zes maanden na aflevering wordt ontdekt, al op het moment van de aflevering bestond. In dit boek wordt onderzocht of dit vermoeden op juiste wijze is geïmplementeerd in Polen, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en Nederland.

In deze bijdrage wordt het proefschrift van Damminga besproken, waarin hij de vorderingen uit ongerechtvaardigde verrijking en onverschuldigde betaling opnieuw plaatst in het wettelijk systeem, daarbij geïnspireerd door het Duitse recht.

De Europese ‘gemiddelde consument’-maatstaf bemoeilijkt de realisering van de door de Richtlijn oneerlijke handelspraktijken nagestreefde doelstellingen van consumentenbescherming, interne markt en eerlijke concurrentie. Onderhavige bijdrage bespreekt hoe Duivenvoorde in zijn proefschrift tot deze conclusie komt en spiegelt de wijze waarop de Nederlandse rechter omgaat met de consumentmaatstaf aan zijn bevindingen.

In dit mooie boek wordt belangrijk materiaal aangedragen voor gedachtevorming over de introductie van punitive damages in Europa. De Verenigde Staten zijn niet het afschrikwekkende voorbeeld waarvoor wij het vaak houden en de Europese systematische bedenkingen zijn vatbaar voor relativering. Het is tijd de discussie inhoudelijk te gaan voeren.