In de huidige digitale wereld is steeds meer mogelijk. We hebben steeds meer zicht op wat er in onze omgeving (of in die van onze kinderen) afspeelt. Met de digitale videodeurbel kunnen we op afstand zien wie er voor de deur staat en met de babyfoon app kunnen we buitenshuis in de kinderkamer kijken. In dit artikel wordt in kaart gebracht in hoeverre er thans voldoende maatregelen bestaan om het recht van het kind op bescherming van zijn recht op privacy ten opzichte van zijn ouders te waarborgen. Zo wordt ingegaan op het fundamentele recht van ouders om de opvoeding te bepalen en het fundamentele recht van het kind op het vormen van zijn eigen mening, deze mening te uiten en het hebben van privacy. Waar je in de jaren negentig als kind een onvoldoende kon verzwijgen voor je ouders, kunnen ouders in 2023 – zonder toestemming van het kind – vanaf afstand inloggen in Magister om te zien hoe hun kind ervoor staat en of er huiswerk voor de volgende dag op de planning staat. Sommige ouders gaan zelfs nog verder. Door middel van ‘tracking’-apps hebben ouders de mogelijkheid hun kind continu te volgen. In hoeverre komt met deze digitalisering het recht op privacy van het kind ten opzichte van zijn ouders in het gedrang?