Een gezinshuis is een kleinschalige vorm van jeugdhulp voor kinderen die meer hulp nodig hebben dan een pleeggezin kan bieden. Gezinshuisouders vangen de kinderen op als ‘professioneel opvoeder’ in hun eigen huis en leefomgeving, waarbij het eigen gezinsleven en sociaal netwerk als hulpverleningsvorm voor de gezinshuiskinderen wordt ingezet. Op dit moment is het uitgangspunt in wet en in jurisprudentie dat het gezinshuis een professionele jeugdhulpaanbieder is en geen opvoeder (zoals een pleegouder). Hierdoor zijn er voor de gezinshuiskinderen en -ouders beperkte juridische mogelijkheden om de beëindiging van de (vaak langdurige) gezinshuisplaatsing te laten toetsen. De vraag is of dit recht doet aan de intensieve persoonlijke relatie die gezinshuiskinderen vaak met de gezinshuisouders opbouwen.