Nederland kent een veelheid aan wet- en regelgeving op het gebied van arbeidsomstandigheden. Voor al deze wet- en regelgeving geldt dat de (voornaamste) normadressaat de werkgever is. Maar wie is nu werkgever en hoe wordt dit vastgesteld? En wat zijn de gevolgen voor een partij als wordt vastgesteld dat deze werkgever is, bijvoorbeeld in het geval van een bedrijfsongeval? In dit artikel worden deze vragen zowel vanuit een bestuursrechtelijk als vanuit een strafrechtelijk perspectief besproken.

Particulier onderzoek is een bloeiende sector, die echter slechts in beperkte mate empirisch is onderzocht. In deze bijdrage wordt het thema particulier onderzoek besproken, waarbij onder andere wordt ingegaan op het particuliere onderzoek, de betrokken actoren en de bijdrage van particulier onderzoek aan de bestrijding van financieel-economische criminaliteit. Deze bijdrage kan liggen in eigenstandige afdoening buiten het strafrecht om. Hoewel particuliere onderzoekers geen opsporingsbevoegdheden hebben en geen onderdeel uitmaken van het strafrechtelijke apparaat, kunnen zij echter ook een bijdrage leveren aan de strafrechtelijke opsporing.

In de feitenrechtspraak verschijnen steeds vaker arresten waarin de strafrechter tot een bewezenverklaring van valsheid in geschrifte komt, terwijl het desbetreffende geschrift op zichzelf geen onjuiste informatie bevat. In voorkomende gevallen acht de strafrechter dat stuk dan toch vals omdat daarin informatie is achtergehouden waardoor de werkelijkheid geweld zou zijn aangedaan. Daarbij wordt soms wel heel gemakkelijk over specifieke voorwaarden voor strafrechtelijke aansprakelijkheid heengestapt waardoor de grenzen van artikel 225 Sr worden opgerekt. Het in deze bijdrage te bespreken arrest is daarvoor exemplarisch.