Op grond van internationale anticorruptie-instrumenten rusten er op Nederland vergaande inspanningsverplichtingen om in strafrechtelijke onderzoeken naar buitenlandse corruptie met andere landen samen te werken en informatie te delen. Uit empirisch onderzoek naar de Nederlandse praktijk blijkt echter dat deze samenwerking diverse praktische en juridische belemmeringen kent. In deze bijdrage wordt getracht een antwoord te geven op de vraag hoe bij grensoverschrijdende bewijsvergaring in relatie tot internationale geldstromen (follow the money) de law in action zich verhoudt tot de law in the books. Daarbij wordt aandacht besteed aan het toepasselijke juridisch-normatieve kader voor grensoverschrijdende bewijsvergaring, alsmede aan de bevindingen van het empirisch onderzoek. De auteur sluit af met een vooruitblik.

Zowel in het fiscale boeterecht als in het fiscale strafrecht wordt met enige regelmaat het verweer gevoerd dat de belastingplichtige mocht vertrouwen op de juistheid van de door zijn adviseur opgestelde aangiften.
In dit artikel wordt aan de hand van recente feitenrechtspraak uiteengezet dat de beoordeling van dit verweer intussen sterk uiteen is gaan lopen tussen de twee rechtsgebieden. De auteurs pleiten dan ook voor een eensluidend kader voor de beoordeling van het adviseursverweer binnen het fiscale straf- en boeterecht.