Samenvatting

Het Veiligheidsberaad was tijdens de coronacrisis formeel geen wetgever. De bevoegdheden waren van de burgemeesters, geconcentreerd bij de 25 voorzitters van de veiligheidsregio’s. Toch zou een redenering kunnen worden opgezet die Veiligheidsberaad tot de wetgevende macht van een lidstaat in de zin van artikel 3 EP EVRM rekent. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat het EHRM die conclusie zou hebben getrokken, verheldert de toepassing van het juridisch kader op de feiten van destijds wel de positie van het Veiligheidsberaad. Die kreeg iets weg van de plek die de Duitse Bundesrat inneemt in het Duitse theorie van het Exekutivföderalismus.