In deze bijdrage wordt via een rechtsvergelijkende analyse betoogd dat de teleurgestelde crediteur in het geval van opzettelijke wanprestatie toegang zou moeten hebben tot strengere sancties dan het contractenrecht normaal gesproken biedt. De teleurgestelde crediteur zou bijvoorbeeld eerder nakoming moeten kunnen vorderen, in ruimere mate tegemoet moeten worden gekomen in bewijs en begroting van de schade ter grootte van het positief contractsbelang, een hogere schadevergoeding moeten kunnen claimen, eerder toegang moeten hebben tot winstafdracht en eerder moeten kunnen ontbinden.

In deze Actualia staan twee arresten van de Hoge Raad in de procedure tussen BP en Benschop centraal. Deze arresten gingen over de mededingingsrechtelijke toelaatbaarheid van exclusieve afnameovereenkomsten. De Hoge Raad onderstreept het belang van scherp contracteren en het in acht nemen van onder meer de Groepsvrijstellingsverordening. Daarnaast bevestigt de Hoge Raad dat een mededingingsrechtelijke nietigheid zich niet leent voor conversie en dat de nietigheid algeheel of partieel kan zijn. Dat laatste is een kwestie van uitleg, waarbij ook de inhoud van de overeenkomst een rol zal spelen.