Samenvatting

In deze bijdrage gaat de auteur in op de stelling dat hoorzittingen in de Tweede Kamer met aspirant-bewindslieden een staatsrechtelijk relevante toevoeging vormen op het huidige grondwettelijke stelsel van benoeming van ministers en staatssecretarissen. Zijn antwoord hierop luidt bevestigend, mits er niet al te veel constitutioneel gewicht aan wordt toegekend. Het waren de afgelopen decennia telkens stellig geformuleerde staatsrechtelijke bezwaren die al vele initiatieven op dit gebied smoorden in de kiem. De hoorzittingen kunnen waardevol zijn wanneer zij niet groter worden gemaakt dan ze zijn: geen materieel instemmingsrecht, wél een eerste gecoördineerde kennismaking tussen kabinet, Kamer en kiezer. De eerste editie bracht niet het gevreesde vuurwerk maar bood een interessant inkijkje in de inborst van de individuele kandidaten en hun onderlinge eenheid.