Samenvatting

Alhoewel in Suriname dankzij de grondwet van 1987 het stakingsrecht op zich een onbetwist recht is van het collectief van werknemers, wordt dit al geruime tijd binnen de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) bestreden, vooral wat betreft zijn relatie met betrekking tot de fundamentele ILO Freedom of Association Convention (No. 87) en de toetsende en interpreterende rol van de ILO Committee of Experts on Application of Conventions and Recommendations. In Suriname is het stakingsrecht bestendigd laatstelijk in 2016 middels de Wet Vrijheid van Vakvereniging (WVV), doch de onenigheid heeft binnen de ILO uiteindelijk na een aanhoudende patstelling geleid tot het verwijzen van de onenigheid naar het Internationaal Gerechtshof voor advies.