In dit artikel wordt de aansprakelijkheidsprocedure van een geadopteerde vrouw jegens de adoptiebemiddelaar en de Staat besproken, evenals het ingewikkelde onderwerp van adoptiemisstanden dat daartoe aanleiding gaf. Zo wordt blootgelegd hoe de verschillende uitspraken in eerste aanleg, hoger beroep en in cassatie zich tot elkaar verhouden en wat de verschillende instanties tot de verschillende overwegingen bracht. In de analyse van het slot van het artikel wordt bovendien vooruitgelopen op het nog te wijzen arrest van de verwijzingsrechter. Zodoende wordt beoogd een overzicht te bieden in een maatschappelijk beladen, juridisch complex en een met veel zijpaden belaste aansprakelijkheidsprocedure.

Massaschade komt de laatste jaren geregeld voor. Gebrekkige borstimplantaten, gedupeerden in de Toeslagenaffaire, seksueel misbruik in de kerk en gezondheidsklachten door de uitstoot van Tata Steel in IJmuiden: steeds berokkenen één of enkele partijen schade aan vele benadeelden. Bij de afwikkeling van massaschade wordt het recht geconfronteerd met deze grote aantallen en worden collectieve procedures opgetuigd. Hoe ervaren benadeelden deze collectieve afwikkelingstrajecten? Brengen ze hun waar ze behoefte aan hebben? Wat zijn de drijfveren van gedupeerden om een traject in te gaan eigenlijk? En wat betekent dit vervolgens voor juridische regels en gangbare praktijken omtrent een collectieve afwikkeling van massaschade?

Met het Davelaar/Allspan-arrest maakte de Hoge Raad duidelijk dat de zzp’er een beroep kan doen op het slachtoffervriendelijke regime van artikel 7:658 BW als hij voor de zorg voor zijn veiligheid (mede) afhankelijk is van de opdrachtgever én de werkzaamheden worden verricht in het kader van het beroep of bedrijf van de opdrachtgever. In deze bijdrage wordt bekeken hoe feitenrechters invulling geven aan deze twee vereisten. Daaruit blijkt dat feitenrechters deze vereisten ruim opvatten.