Veel verzekeringspolissen bevatten een bepaling die inhoudt dat bij schade of een gebeurtenis die daartoe zou kunnen leiden, het de verzekerde niet is toegestaan aansprakelijkheid te erkennen. In dit artikel wordt uitgelegd waarom dergelijke verbodsbepalingen achterhaald zijn en niet langer in polisvoorwaarden thuishoren. Daarvoor wordt onder andere ingegaan op het dwingendrechtelijke artikel 7:953 BW en op de privaatrechtelijke en publiekrechtelijke zorgplicht van de aansprakelijkheidsverzekeraar. Het artikel eindigt met een concreet voorstel voor een alternatieve polisbepaling die juridisch houdbaar is, die past in de huidige tijd en die tegemoetkomt aan de belangen en behoeften van alle betrokkenen.

Het gaat in deze zaak om de vraag of een jurist van een ziekenhuis of diens aansprakelijkheidsverzekeraar zonder toestemming van de patiënt het medisch dossier van die patiënt mag inzien om een juridisch standpunt te kunnen innemen, wanneer die patiënt het ziekenhuis aansprakelijk heeft gesteld voor schade als gevolg van onzorgvuldig medisch handelen. De Hoge Raad oordeelt dat dit zonder toestemming van de patiënt niet mag. Daar staat tegenover dat het ziekenhuis of de betrokken hulpverlener, als de patiënt geen toestemming geeft en weigert een medische machtiging te ondertekenen die aan bepaalde minimale eisen voldoet, geen inhoudelijk standpunt hoeft in te nemen over de gestelde aansprakelijkheid.

De rechtbank oordeelt over het uurtarief van medewerkers van een letselschadebureau dat niet is aangesloten bij een (beroeps)vereniging of keurmerk. Zij hebben geen opleiding op dit gebied afgerond en volgen geen cursussen. Een uurtarief van € 80 wordt redelijk geacht, onder verwijzing naar tarieven van boekhouders en (personen)schadebehandelaars. Deze principe-uitspraak staat niet op zichzelf; de laatste jaren is er veel aandacht voor ongereguleerde belangenbehartigers en de mogelijkheden om in te grijpen bij ondermaatse kwaliteit of kwalijke praktijken. Ingrijpen middels de dubbele redelijkheidstoets kan effectief zijn en valt te rechtvaardigen, maar de vraag is of dit de ultieme oplossing is.