Op 10 oktober 2010 is het land Nederlandse Antillen ontmanteld en zijn de nieuwe staatkundige verhoudingen in werking getreden. In het kader van deze staatkundige wijzigingen heeft Nederland zich bereid verklaard schulden van de Nederlandse Antillen en de eilandgebieden te saneren, om op die wijze de nieuwe entiteiten bij te staan bij het creëren van een financieel gezonde uitgangspositie. Ter voorkoming van financiële problemen is overeengekomen dat er toezicht zal worden uitgeoefend door een onafhankelijk orgaan, het College financieel toezicht. Sinds 10 oktober 2010 zijn er twee colleges van kracht. Het College financieel toezicht Bonaire, Sint Eustatius en Saba op grond van de Wet financiën openbare lichamen Bonaire, Sint Eustatius en Saba en het College financieel toezicht Curaçao en Sint Maarten op grond van de (consensus-)Rijkswet financieel toezicht Curaçao en Sint Maarten. De beide colleges worden ondersteund door een gemeenschappelijk secretariaat, kantoorhoudende op Curaçao en op Sint Maarten.

Een artikel dat is afgeleid van de afstudeerscriptie van de auteur met als titel De invloed van de afschaffing van de legitieme portie op het interregionaal erfrecht binnen het Koninkrijk der Nederlanden.

Een ruimtelijk ontwikkelingsplan is geen beschikking als bedoeld in de WarBES. Daartegen staat derhalve krachtens die wet geen beroep bij de bestuursrechter open. Dat doet er evenwel niet aan af dat bij bijzondere wet kan worden geregeld dat tegen vaststelling van zo’n ontwikkelingsplan beroep bij de bestuursrechter kan worden ingesteld. De auteur betoogt aan de hand van wetsgeschiedenis en -vergelijking dat in artikel 13 lid 3 WgroBES tegen de vaststelling van een ontwikkelingsplan beroep bij de bestuursrechter is opengesteld, ondanks de daarin gebruikte misleidende term ‘beschikking’.