Samenvatting

De grote olie- en gasreserves in de zeebodem kunnen sterk bijdragen aan het stabiliseren van de economie van ons land. Met het oog op het realiseren van deze stabilisatie, zijn in de productiedelingsovereenkomsten tussen Staatsolie en de buitenlandse oliemaatschappijen (‘IOCs’) daarom door de wetgever voorzien in een local content – bepaling (artikel 17 Petroleumwet 1990). Krachtens deze bepaling zijn de IOCs verplicht om bij de tewerkstelling van personeel en de aanschaf van goederen en diensten in het kader van de petroleumactiviteiten voorkeur te geven aan Surinaamse arbeidskrachten en leveranciers. Deze wettelijke bepaling beperkt zo de contractsvrijheid van de IOCs.
Het opleggen van local content-verplichtingen aan de IOCs wordt echter beïnvloed door de bepalingen van het Herziene Verdrag van Chaguaramas. Blijkens het verdrag moet er sprake zijn van non-discriminatie en het vrije verkeer van goederen, diensten en personen binnen de CARICOM, maar artikel 17 Petroleumwet 1990 creëert juist een juridische barrière voor de instroom van arbeidskrachten, goederen en diensten uit de CARICOM. Deze wettelijke beperking van de contractsvrijheid van de IOCs kan helaas niet worden gerechtvaardigd uit hoofde van het verdrag. De enige manier om deze beperking te rechtvaardigen, is middels een leerstuk buiten de reikwijdte van het verdrag, te weten de mensenrechtendoctrine margin of appreciation.