Samenvatting

In de afgelopen decennia heeft het vraagstuk van gendergerelateerd en huiselijk geweld steeds meer aandacht gekregen. In diverse media waar slachtoffers niet schromen hun persoonlijke ervaringen te delen; positieve ervaringen maar ook onthullingen over tekortkomingen in de dienstverlening, vooral in het benaderen van dit vraagstuk vanuit een gendergelijkwaardigheids- en mensenrechtenperspectief.
Gendergerelateerd en huiselijk geweld vormen een wereldwijde epidemie die niet alleen individuele levens van voornamelijk kwetsbare groepen, zoals kinderen, vrouwen, de LGBTI-gemeenschap en mannen die niet voldoen aan traditionele genderrollen, verwoest, maar ook een diepgaande schaduw werpt over de gehele samenleving.
Dit artikel begint met een overzicht van de samenwerking tussen niet-gouvernementele en gouvernementele organisaties sinds de jaren 50 van de vorige eeuw om gendergerelateerd en huiselijk geweld aan te pakken. Vervolgens worden het internationale en nationale juridische kader en relevante begrippen behandeld, data gepresenteerd en de wijze waarop de samenleving vaak onderscheid maakt gebaseerd op machtsstructuren bekeken. De theorie van intersectionaliteit wordt geïntroduceerd om de complexe machtsstructuren die aan de basis liggen van gendergerelateerd en huiselijk geweld te verklaren en te begrijpen.
Tot slot wordt uiteengezet hoe dit vraagstuk kan worden aangepakt door onderscheid te maken tussen situationeel geweld en terreur-gerelateerd partnergeweld. De auteur benadrukt dat samenwerken vanuit een gendergelijkwaardigheids- en mensenrechtenbenadering een cruciale voorwaarde is om dit vraagstuk effectief aan te pakken.