Mijn laatste redactioneel
Aan alle leuke dingen komt een eind. De laatste drie jaar heb ik me met veel plezier ingezet voor AP. Eerst als redactielid, later ook als hoofdredacteur. Ik ben trots op mijn bijdrage aan de artikelen die in die tijd zijn gepubliceerd. Artikelen die heel vaak niet alleen op de juridische aspecten van het letselschadevak ingingen, maar in plaats daarvan de zaken daaromheen aandacht gaven.
Ik merk nogal eens dat niet altijd begrepen wordt hoe belangrijk het is dat je je als letselschadeprofessional niet alleen verdiept op het juridische vlak, maar juist ook op het gebied van vaardigheden en externe deskundigheidsgebieden zoals arbeidsdeskundigheid, rekenvaardigheid of herstelgerelateerde dienstverlening.
Het merendeel van de letselschadezaken wordt in Nederland buiten rechte opgelost. Voor letselschadeprofessionals is het daarom van belang om zich te bekwamen in onderhandelingstechnieken. Vaak ook hebben we te maken met betrokkenen met een andere culturele achtergrond. De letselschadeprofessional die zich niet heeft verdiept in wat dat betekent voor het letselschadeproces staat met 1-0 achter. Kun je een rekenrapport niet lezen, dan ligt het maken van een beroepsfout op de loer. Ken je het verschil niet tussen een arbeidsdeskundige en een herstelcoach, dan duurt een zaak mogelijk nodeloos lang en komen de kosten daarvan hoger uit dan nodig.
Als je bovenstaande in ogenschouw neemt, dan is de groei die AP de afgelopen jaren heeft doorgemaakt niet meer dan logisch. Het blad vult een gat dat niet gevuld wordt door meer juridisch georiënteerde bladen in de letselschademarkt. Met een bevlogen, deskundige redactie die zowel oog heeft voor de actualiteit als voor de minder urgente, maar daarom niet minder belangrijke, ontwikkelingen in de markt. Dank aan allen met wie ik in de afgelopen jaren mocht samenwerken. Ik blijf de ontwikkeling van AP met veel plezier volgen!
Francie Peters